DRUK ALS ONDERDEEL VAN HET LEVEN

Als adviseur en partner van een internationaal kantoor, is druk iets dat erbij hoort. Het is onderdeel van het werk. Het leven. Dit begint eigenlijk al op de universiteit. Deze wereld is altijd ontzettend streberig geweest. Er geldt een enorme prestatiedrang. Mensen houden elkaar in de gaten. Letten op elkaars cijfers. Beconcurreren elkaar om een plekje te kunnen krijgen bij één van de prestigieuze kantoren. Ook ik voelde die druk toen al. Net als ik de druk nu, binnen het werk, voel. De druk tot presteren, het leveren van kwaliteit en het halen van deadlines, is altijd aanwezig. Natuurlijk beïnvloedt dit me. Zowel in positieve als in negatieve zin. Zo zorgt de druk, en ook de bijbehorende adrenaline, ervoor dat ik het beste uit mezelf kan halen. Voor zowel mijn teams als mijn klanten. Het daagt het me uit hard te werken. Uitdagende projecten te doen. Mijzelf te blijven ontwikkelen. Maar het kan ook zwaar zijn. Stressvol. Ook de onzekerheid over de toekomst, de automatisering en robotisering van ons vak spelen hierin een rol. Zal het me lukken om hierin mee te ontwikkelen? Op kantoor kan ik dit goed verbloemen. Houd ik de druk bij mezelf en blijf ik positief. In de auto naar huis begin ik dan te malen. Ook thuis merken ze het. Ik word stiller als ik onder grote druk sta. Heb minder oog en ruimte voor mijn gezin. Heb ook een korter lontje. Hier ben ik me ontzettend bewust van. Probeer ik rekening mee te houden. Toch heb ik geen aversie tegen druk. Niet zoals de jongere generatie die soms lijkt te hebben. Zij zijn meer bezig met de balans in hun leven. Ervaren de druk vaker als onprettig en hebben minder oog voor de positieve aspecten. Ik merk dat ik soms moeite heb met deze houding. Terwijl ik er tegelijkertijd ook begrip voor heb. ⁣

⁣

In mijn carrière heb ik twee belangrijke momenten van negatieve druk ervaren. Allereerst de intrinsieke druk gevoed vanuit mijn ambitie om partner te worden. Deze is zo groot geweest dat ik hier lange tijd te krampachtig mee om ben gegaan. Ik was enkel bezig met dat ene doel. Had weinig oog voor mijn omgeving. Ik durf nu zelfs wel te zeggen dat dit mijn benoeming heeft vertraagd. Het loslaten van dit doel was nodig om het uiteindelijk toch te laten gebeuren. Een ander moment van grote druk vond plaats in een belangrijk gesprek. Er werd mij toen iets heel persoonlijks gevraagd. Op een ongepast moment in een nog ongepastere setting. Ik voelde mij voor het blok gezet en gedwongen antwoord te geven. Voelde mij voor het eerst niet veilig binnen mijn eigen club. Twijfelde zelfs of ik er nog wel bij wilde horen. Het voelde kwetsbaar en onprettig. Jaren later kan ik zeggen dat dit gesprek wel de trigger is geweest om mij persoonlijk en daardoor ook professioneel verder te gaan ontwikkelen. ⁣

⁣

Nu is het tijd voor een nieuwe fase. We vertrekken voor een nieuw avontuur. Ik ga werken aan een buitenlandse opdracht. Mijn vrouw en kinderen gaan mee. Grappig om te merken dat in zo een situatie de druk van het werk, ondanks de complexiteit van de opdracht en de uitdaging die de cultuurverschillen met zich mee zullen brengen, eigenlijk naar de achtergrond verdwijnt. De grootste druk die ik nu voel is dat de kinderen daar gelukkig worden. Hun plekje vinden zo ver van huis. Ik heb er ontzettend veel vertrouwen in.⁣

𝐌𝐚𝐫𝐜, 𝟒𝟖