GEEN DRUK
Gek genoeg heb ik zowel in mijn zakelijke als in mijn persoonlijke leven nooit druk ervaren. Niet als voetbalspeler, niet als trainer, niet als vader en niet als man. Ik heb een natuurlijke overtuiging dat de dingen die ik doe goed zijn.
Natuurlijk voel ik weleens spanning. Spanning die voor mij te maken heeft met het ‘stukje datje niet in de hand hebt’. Het deel dat je niet onder controle hebt. Maar dit ervaar ik niet als druk. Druk betekent voor mij de twijfel of je kan voldoen aan een verwachtingspatroon.
Als je aangeeft geen druk te ervaren, doet dit iets met je imago. Als speler wordt je gezien als brutaal. Als mens ben je al snel een arrogante lul. Nu is het zo dat ik altijd een bepaalde uitstraling heb gehad. Vroeger al. Ik ben lang, heb een zware stem, kan dingen goed en heb geen faalangst. Dan krijg je toch een bepaald stempel.
Als ik wel druk had ervaren, had ik waarschijnlijk ook nooit in Go Ahead Eagles gestapt. De kans dat ik daar zou falen was groot. Natuurlijk geef ik alles in zo een situatie. Mijn volle 100%. Maar als het niet lukt, is het zoals het is. Ik heb geen angst voor wat anderen dan zullen vinden. Integendeel zelfs. Ik heb het gevoel dat hoe spannender of moeilijker de situatie is, hoe beter mijn focus is.
Je kunt wel zeggen dat het leven mij heeft geleerd dat ik onder grote druk de beste beslissingen neem. Dit is ook belangrijk in de voetbalwereld. Als trainer moet je altijd scherp zijn. Zo is het alleen al zo dat slechts 11 van de 24 spelers in de basis staan. Daadwerkelijk mogen spelen. Dit betekent dat je altijd 13 spelers teleurstelt. Als je wint is er niks aan de hand. Heb je gelijk. Maar op het moment dat je verliest, wordt de kracht van deze 13 groter. Als je dan ook nog iets stoms doet op de training of een fout maakt in je analyse, wordt je afgeslacht. Dit hoort gewoon bij het vak.
Ondanks dat ik het zelf niet ervaar, ben ik wel altijd geïnteresseerd geweest in druk. Mijn interesse ligt bij het kunnen motiveren van teams en individuen. Ik lees hier veel over. Ben mij ook gaan verdiepen in de Chinese bewegingsleer en geneeskunde. Doe zelfs aan meditatie. Iets dat mij nu, ondanks dat het niet direct rijmt met mijn imago, goed past.
In mijn rol als trainer heb ik ook altijd veel ‘uitgeprobeerd’ om een team te laten slagen. Maar binnen het voetbal is niet alles zomaar toepasbaar. Neem bijvoorbeeld visualiseren. Het Mind-Eye verhaal. In de atletiek zie je dit steeds meer terugkomen. Maar ga je dit proberen in een kleedkamer vol met voetballers, wens ik je succes. Als een heel voetbalteam tegelijk zijn ogen dichtdoet, gebeurt er van alles. Van alles, maar niet wat je wilt. En zo hoort het ook. Zo gaat het in de voetballerij.
Ik heb onlangs besloten iets anders te gaan doen. Uit de voetbalwereld te stappen. Mijn rol van Kroonprins te laten voor wat het is. Ik merkte dat ik als trainer steeds meer bleef hangen in het negativisme. In negatieve coaching. Vooral in mijn tijd bij NAC speelde dit een grote rol. En ondanks dat ik het bij Go Ahead Eagles weer om heb kunnen draaien, is het tijd voor iets anders. Ik stap het uitzendleven in. Begin voor mezelf. Dit zorgt voor een bepaalde vrijheid. In tijd, maar ook in de manier waarop ik in het leven sta. Waar mijn prioriteiten liggen en hoe ik mijn leven kan inrichten. Voor mij even geen ‘baan’ meer..
𝐑𝐨𝐛𝐞𝐫𝐭 𝐌𝐚𝐚𝐬𝐤𝐚𝐧𝐭, 𝟓𝟏
𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐯𝐢𝐞𝐰 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐨𝐞𝐤 𝐎𝐦𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐃𝐫𝐮𝐤, 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐜𝐡𝐞𝐧𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐣𝐮𝐧𝐢 𝟐𝟎𝟏𝟗
(𝘙𝘰𝘦𝘭 𝘒𝘭𝘢𝘢𝘴𝘴𝘦𝘯, 𝘉𝘰𝘣 𝘉𝘰𝘰𝘵, 𝘙𝘰𝘣𝘪𝘦𝘯 𝘙𝘰𝘦𝘵-𝘒𝘭𝘢𝘢𝘴𝘴𝘦𝘯)
𝘍𝘰𝘵𝘰: 𝐏𝐫𝐨 𝐒𝐡𝐨𝐭𝐬