RESET

⁣In eerste instantie voelde ik best veel angst - zelfs wel een beetje paniek - toen Corona ook in ons land opdook. We zaten midden in een verhuizing en toen de laatste spullen waren overgebracht en ons oude huis was opgeleverd, sloten we ons dan ook op. Alleen wanneer het echt noodzakelijk was, gingen we naar buiten.⁣
⁣
Ik merk dat dit nu verandert. De houdbaarheidsdatum om zo te leven is een beetje verstreken. Sociale contacten zijn wat mij betreft een levensbehoefte. Zonder contact en zonder af en toe even goed te lachen, voelt alles nog zwaarder. Natuurlijk kun je altijd ziek worden en bestaat er ook een kans dat je heel ernstig ziek wordt, maar ik sta er nu wel een beetje anders in. Niemand weet hoe het precies zal lopen, maar de cijfers zien er goed uit. We zien mijn ouders en schoonouders weer. Zij zijn gezond, doen ook voorzichtig en ik denk dat dit nu wel kan. Ook maak ik af en toe een wandeling met vrienden of zien we elkaar even kort. Natuurlijk pas ik nog steeds op, houd ik afstand en doe ik dingen anders. Maar ik weet dat de mensen die ik zie niet ziek zijn en over het algemeen ook sterk zijn.⁣
⁣
Toch bekruipt soms de gedachte me dat ik het allemaal onderschat. Het is ook zo moeilijk om te overzien hoe erg het is. Ik ken niemand die echt ziek is geworden. Niemand die in het ziekenhuis terecht is gekomen of aan Corona is overleden. Het blijft iets ongrijpbaars.⁣
⁣
Ik merk dat ik erg bezig ben met de economische gevolgen van dit alles. Zo ben ik aan de ene kant bang dat het financieel allemaal minder zal worden terwijl ik aan de andere kant een soort opluchting ervaar. Misschien leidt dit ook wel tot nieuwe inzichten. Worden sommige dingen hierdoor veel minder belangrijk. En misschien is dat juist wel heel erg fijn. Ik hoop dat mijn kinderen zullen opgroeien in een wereld met minder prestatiedruk en minder onderling vergelijken. Dat er meer waardering zal zijn voor lokale, kleinere dingen. ⁣

Ik denk wel eens dat we gewoon alles zouden moeten verkopen. Ergens een stuk land moeten kopen en meer zelfvoorzienend gaan worden. Ik ben me heel bewust geworden van mijn afhankelijkheid. Zonder supermarkt ben ik nergens.⁣⁣
⁣⁣
Het kan niet anders dan dat dit een keerpunt is. Wat hier gebeurt, is ongekend. Misschien moeten we dit maar zien als een druk op de RESET knop. We bleven maar rennen. Misschien zorgt dit er ook wel voor dat we meer zullen gaan focussen op thuis en op het gezin. Misschien is dit – ondanks alle ellende – wel helemaal niet alleen maar slecht.⁣⁣
𝐄𝐥𝐞𝐧𝐚, 𝟑𝟎