ROBIEN

De eerste persoonlijke verhalen die wij delen zijn onze eigen verhalen. Dit om ons alvast een beetje te leren kennen en ook onze eigen emoties en gevoelens hier te laten zien.

TEGENSTRIJDIGHEDEN

Als je mij anderhalf jaar geleden verteld had dat mijn lieve mama er nu niet meer zou zijn en de hele wereld in lockdown zou zitten, had ik je niet geloofd. Het is ongelooflijk hoeveel er kan gebeuren in zo een korte tijd. Van veilig en vertrouwd naar een compleet ander bestaan waarin ik voor mijn gevoel alles opnieuw moet uitvinden.

Corona staat voor mij symbool voor zoveel tegenstrijdigheden. De angst voor ziekte, tegenover de extreme dankbaarheid voor gezondheid. Het moeten missen van mensen die anders zo dichtbij zijn, tegenover mij nog meer verbonden voelen met mijn kindjes. Het missen van de reuring, de stad, de drukte, tegenover het intens genieten van de rust, de stilte en de natuur.

Ik ben heel erg verrast door de invloed van deze situatie op mijn gevoelens van rouw. Toen mama ziek werd en veel te snel overleed, werd voor ons alles anders. Nu is voor iedereen alles anders. Dit brengt een gekke soort rust. Verjaardagen kunnen niet meer gevierd worden, waardoor zij niet de enige is die ontbreekt. Ik mis haar niet minder, misschien juist nog wel meer, maar het gevoel dat alles maar doorgaat terwijl het aller belangrijkste weg is gevallen, is er niet meer. Alles gaat niet gewoon maar door. Alles staat juist op zijn kop.

Ik kan niet wachten tot dit voorbij is, maar hoop ergens ook dat het nooit meer ‘normaal’ wordt. Ik ben blij met de rust die ik nu kan vinden. Ik hoop dat ik dat kan vasthouden. Dat ik niet altijd maar weg hoef. Niet altijd maar bezig hoef te zijn.
Robien, 31