Binnen mijn werk heb ik veel momenten van druk ervaren. Harde deadlines, opdrachten die in elkaar overlopen, cliënten of teamleden die hun beloftes niet nakomen. Als ik denk aan de momenten dat ik de meeste druk heb ervaren, zijn dit eigenlijk nooit de momenten waarbij de ‘objectieve’ druk het grootst was. Op de één of andere manier zorgt een (bijna) onmogelijk deadline juist voor verbroedering. Zowel met de klant als met collega’s. Deze verbroedering werkt op haar beurt druk verlagend. Natuurlijk, het werk moet af. Er staat iets belangrijks op het spel. Er moet hard gewerkt worden. Maar wanneer je het gevoel hebt samen de klus te kunnen klaren, is het maken van lange dagen opeens helemaal niet zo erg.
De momenten dat ik de meeste druk ervaarde, hadden eigenlijk allemaal te maken met ‘minder belangrijke’ werkzaamheden. Cliënten waarbij de belangen minder groot waren. De deadlines minder hard waren. Samenwerking bij dit soort opdrachten lijkt veel minder vanzelfsprekend te zijn. En niets zorgt voor meer druk dan het gevoel te hebben er alleen voor te staan..
𝐀𝐧𝐨𝐧𝐢𝐞𝐦, 𝟑𝟐