SURINAAMS EN NEDERLANDS

Zonder ooit in Suriname te zijn geweest, is de impact van Suriname op wie ik ben en wat ik doe enorm. Als kleine jongen kwam ik er al snel achter dat er voor mij geen rolmodel op de Nederlandse televisie was met wie ik mij kon identificeren. Niemand op wie ik leek en niemand⁣ tegen wie ik op kon kijken. ⁣
⁣
Nu merk ik dat door te doen wat ik het liefste doe, ik zelf misschien wel als zo een rolmodel, een voorbeeld, kan worden gezien. Maar wil ik dit wel? Diep in mijn hart denk ik van wel, maar er is ook twijfel. Dit is namelijk ook meteen de grootste druk die ik ooit heb gevoeld. Ik zou willen dat het niet nodig was. Dat het niet zo een grote rol zou spelen. Maar dat doet het wel en nu ben ik vooral bang dat ik teleurstel wanneer ik deze rol af en toe probeer te vervullen. ⁣

Ik houd mijn ambities hierdoor ook klein. Of tenminste, niet in mijn hoofd en in mijn hart, maar ik spreek ze liever niet uit. Zo heb ik zelfs niemand verteld dat ik auditie ging doen voor de toneelschool. Dit om maar geen vragen te krijgen en uitleg te hoeven geven als het niet zou zijn gelukt. Oneerlijk eigenlijk dat ik mezelf zoveel druk opleg, terwijl ik ook ervaar dat degene tegen wie ik nu opkijk mij nooit teleur zou kunnen stellen. ⁣
⁣
Ook voel ik constant het belang van de keuzes die ik maak en de tweestrijd die daarbij hoort. Soms 'moet' je een rol gewoon aannemen omdat het je misschien verder kan brengen of omdat er simpelweg geld verdiend moet worden. Maar als dit de zoveelste oppervlakkige, eenzijdige rol als crimineel of loverboy is, schaam ik mij hier ook voor. Omdat dit niet rijmt met wat ik echt wil. Maar ook omdat ik dan onderdeel word van de 'stereotypes' en het 'hokjes denken'. Daar doe ik niet alleen mijzelf pijn en te kort mee, maar ook andere donkere jongens die dit juist willen doorbreken. ⁣

De druk die hoort bij premières of belangrijke voorstellingen en opnames is er ook, maar belemmert mij niet. Natuurlijk voel ik die in de vorm van zenuwen, maar deze druk probeer ik middels 'controle' in bedwang te houden. Ik arriveer vroeg, controleer alles meerdere malen en probeer zo de druk de baas te zijn. En eigenlijk is deze druk ook wel fijn. Het lijkt ervoor te zorgen dat ik beter speel, meer van mezelf kan geven.⁣⁣
𝗪𝐞𝐫𝐧𝐞𝐫, 𝟑𝟖⁣⁣
⁣⁣
𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐯𝐢𝐞𝐰 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐨𝐞𝐤 𝐎𝐦𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐃𝐫𝐮𝐤, 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐜𝐡𝐞𝐧𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐣𝐮𝐧𝐢 𝟐𝟎𝟏𝟗⁣⁣
(𝘙𝘰𝘦𝘭 𝘒𝘭𝘢𝘢𝘴𝘴𝘦𝘯, 𝘉𝘰𝘣 𝘉𝘰𝘰𝘵 𝘦𝘯 𝘙𝘰𝘣𝘪𝘦𝘯 𝘙𝘰𝘦𝘵-𝘒𝘭𝘢𝘢𝘴𝘴𝘦𝘯)⁣⁣
⁣⁣
𝘍𝘰𝘵𝘰: 𝐂𝐨𝐩𝐲𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐋𝐢𝐬𝐞𝐥𝐨𝐫𝐞 𝐂𝐡𝐞𝐯𝐚𝐥𝐢𝐞𝐫